Aangezien ik me oorlogsgebied zal begeven helpt Beetee me de wapenuitrusting die Cinna me heeft ontworpen. Een helm een soort ineengevlochten metaal die zich strak mijn hoofd sluit. Het materiaal is soepel, als stof, en kan ook als een capuchon achteren worden geklapt als ik hem niet de hele tijd wil. Een vest om mijn belangrijkste organen extra te beschermen. Een klein wit oortje dat met een kabeltje mijn kraag vastzit. Beetee bevestigt een masker mijn riem, dat ik alleen hoef te dragen als er een gasaanval is. 'Als je iemand aanwijsbare reden in elkaar ziet zakken: meteen opzetten,' zegt hij. Ten slotte bindt hij een koker drie buizen pijlen erin mijn rug. 'Denk eraan: rechts, vuur. Links, bommen. Midden, gewoon. Als het goed is, heb je ze niet nodig, maar je weet maar nooit.'

- Collins, Suzanne. Spotgaai. 2011. p75. Houten: Van Goor. -